Sociale angst wat is dat? 10 herkenbare situaties

Wat sociale angst precies is valt niet altijd eenvoudig uit te leggen. Om een beter beeld te creëren van wat sociale angst is geef ik graag voorbeelden. Voorbeelden van gedrag wat je kan zien, of gedachten die iemand met sociale angst heeft. Sociale angst zorgt voor ongemakkelijke situaties op uiteenlopende levensgebieden, of het zorgt ervoor dat situaties volledig vermeden worden.

Je kunt last hebben van sociale angst als er veel mensen om je heen zijn, maar dat hoeft niet. Het kan ook om de hoek komen kijken als je alleen ergens buiten bent, of zelfs gewoon als je thuis bent. Soms gebeurt het op een moment dat je net denkt dat er niks aan de hand is. Ik geef daarom tien voorbeelden van situaties waarvan ik, en waarschijnlijk velen met mij, zullen zeggen: ja, dat is sociale angst!

Dit is wat je leest in het artikel sociale angst wat is dat?

1. Wat is sociale angst?
   
2. Hoe uit sociale angst zich?
3. 10x sociale angst is… voorbeelden
4. Gratis sociale angst e-book: download nu!

Sociale angst is kritiek hebben op elke handeling en fout die je zelf maakt

Oh, wat kunnen we toch heerlijk streng voor onszelf zijn. Dit doet me altijd een beetje denken aan die reclame van een leerplatform. De stok, dat zijn wij. De lat. Die bepaal jij. En laat dat nou net even ontzettend lastig zijn voor iemand met sociale angst. Ik heb lang de neiging gehad om perfect te zijn.

Ruimte om te leren voelde ik niet, ik had het idee dat ik geen fouten mocht maken. Het is bizar hoe zacht en vriendelijk ik voor de ander kon zijn, terwijl ik voor mezelf echt superstreng was. Dit zorgde er vaak voor dat ik dingen niet afmaakte, of er soms helemaal niet aan begon. Alles voelde als te veel. Dat is ook logisch, gezien ik alles perfect wilde doen..

Sociale angst is het gevoel hebben dat je leven één grote complottheorie is

Zo nu en dan riep mijn ex weleens gefrustreerd naar mij: ‘Jij denkt soms dat de hele wereld tegen je is!’ In het begin raakte me dat. Ik begreep het niet, want ergens was het toch ook zo? 

Maar met dat hij dit tegen me zei, realiseerde ik me hoe ik vastzat in het negatieve.

Ja, ik heb het idee dat mensen eerder het slechte dan het goede met me voor hebben. Niet eens zo concreet, het is een soort gevoel dat onder de oppervlakte heerst. 

Maar dat kwam ook omdat ik helemaal geen mensen kende die net zo dachten als ik. Ik had graag een sociale angst forum gehad waar ik al mijn vragen had kunnen stellen. 

Helaas was dat er niet. Ik heb het wel zelf gebouwd met de RAARsociaal Academie, dus jij kan wel gelijk met gelijkgestemden praten!

Sociale angst wat is dat? In staat zijn om hele gesprekken te voeren in de chat, maar niet in het echt

Het is zoveel meer eenvoudiger om te typen dan te praten. Er vallen een heleboel gedragsregels af die voor spanning kunnen zorgen. Oude triggers kunnen bovenkomen die er online niet zijn.

Ik had het laatst nog. Zo nu en dan spreek ik een oud collega via Instagram. Het is altijd leuk om elkaar weer te spreken en op het werk waren we ook goede collega’s. Tot ik ineens tegen hem op botste in de winkelstraat, op een moment dat ik vrij hoog in mijn spanning zat.

Ik voelde de vlekken in mijn nek opkomen en stond te stamelen als een schoolmeisje. Ik voelde hoe mijn zenuwen hem ook wat nerveus maakten, maar ik wist niet hoe ik er meer op moest houden. Hoe kan het nou dat ik ineens zo dichtklap in het echt? Dat is soms moeilijk te achterhalen. Mensen opnieuw ontmoeten geeft me altijd spanning. Dat wordt vanzelf minder als ik ze regelmatiger zie.

Sociale angst wat is dat? Mensen horen lachen en gelijk denken dat ze om jou lachen

Mensen die last hebben van sociale angst hebben last van een verhoogd zelfbewustzijn. Dat betekent dat ze zich heel erg bewust zijn van zichzelf in de context met de omgeving. Ergens zet je jezelf echt neer als de hoofdpersoon. Alleen heb je het idee dat je in de spotlight staat en iedereen op jou let. En niet in de positieve zin. Als je dan mensen hoort lachen, zal je zeker denken dat het om jou gaat.

Zelf heb ik het vooral met blikken gehad. Mensen die ik op straat naar me zag kijken en met elkaar zag praten, waardoor ik gelijk het idee had dat ze het over mij hadden. Ik heb meerdere keren stiekem in de ramen van een winkel gecheckt of ik misschien iets geks op mijn gezicht had. Het was nooit zo.

Sociale angst is niet in staat zijn om oogcontact te maken

Brrr, oogcontact! Ik wist dus niet dat ik dit zo moeilijk vond, tot ik me er bewust van werd. Iemand aankijken vind ik echt heel lastig. Misschien is het mijn zelfbewustzijn, maar ik heb altijd het gevoel dat ik dan veel te lang en intens naar iemand staar.

Ik weet niet welke hoeveelheid oogcontact ik moet maken en ben snel bang dat het te veel is en vreemd overkomt. Tijdens een gesprek kan het me ook echt afleiden, als ik zit na te denken hoe ik over moet komen en hoeveel oogcontact ik moet maken.

Sociale angst is de behoefte voelen om je voor alles te verontschuldigen

Het woord floept er vaak al uit voor ik er erg in heb. Ik heb de neiging om heel snel sorry te zeggen. Dat is ook logisch, als je je bedenkt dat iemand met sociale angst zich snel te veel voelt. Denken dat je in de weg loopt is dus al een hele goede reden om je excuses aan te bieden. Ook op zaterdag op de markt als het superdruk is en iemand anders loopt te pushen.

Het is een soort drang van binnen, omdat je anderen niet tot last wil zijn. Je bent je bewust van elke handeling die je maakt en voelt je ontzettend snel beschaamd om wat je doet. Hoe lager je zelfbeeld is, hoe meer je de neiging hebt om je steeds te verontschuldigen.

Sociale angst is niets zeggen, terwijl je weet dat je dat wel zou moeten doen

Ik heb veel te vaak mijn mond gehouden als ik wel wat had moeten zeggen. Vaak voel ik een soort wraakzuchtig gevoel, weken nadat een gesprek heeft plaatsgevonden.

Tijdens een gesprek met de ARBO arts bij het UWV werd ik ontzettend beledigd toen ik mij kwetsbaar opstelde en vertelde over mijn situatie. Daar heb ik niks van gezegd en nu mijn volgende beoordeling eraan komt denk ik steeds weer aan die ARBO arts en hoe ik voor mezelf op had kunnen komen.

Ook heb ik vaak niks gezegd als ik geplaagd werd door vrienden. Ik wilde relaxed overkomen, niet teveel zijn en me niet aanstellen. Dat ging ten koste van mezelf.

Sociale angst is dat gênante moment van 10 jaar geleden ineens herinneren en er nog spanning van krijgen

Alle negatieve herinneringen blijven bewaard in de sociale angst bioscoop in je hoofd. Ze komen er op de gekste momenten uit. Voor het slapen, maar ook als je bijvoorbeeld televisie aan het kijken bent. Sommige beelden triggeren oude herinneringen, maar de stilte doet dat dus ook.

Die flashbacks voelen als een schending op je privacy. Met dat je het denkt heb je het idee dat andere mensen om je heen het ook kunnen zien aan je. Ook krijg ik hierdoor vaak de drang om zoiets aan mijn partner te vertellen.

Het geeft met het gevoel alsof ik een geheim voor hem heb. Terwijl ik eigenlijk helemaal niet meer aan die gedachte herinnert hoef te worden en het ook niet zo belangrijk is.

Sociale angst is bang zijn om iemand te beledigen, waardoor je veel te lang nadenkt over wat je moet zeggen

Dit is vooral iets wat ik herken in vergaderingen en meetings op het werk. Voor mij duurde het altijd te lang en ging het te snel. Iedereen wilde wat zeggen en moest zijn ei over de onderwerpen kwijt. Ik wilde wel reageren en was het ook met dingen niet eens, maar ik kreeg het er gewoon niet uit.

Het tempo was voor mij veel te hoog. Omdat ik met al die mensen hun gevoelens rekening wilde houden, was er geen ruimte meer om te voelen en vertellen wat ik nou echt wilde zeggen. Dat kwam dan vaak na de vergadering gedurende dag ineens boven.

Sociale angst is je telefoon vastgeplakt hebben aan je hand als je buiten de deur bent, zodat je jezelf altijd kan 'beschermen'

Soms vraag ik me af of sociale angst en telefoons sowieso iets met elkaar te maken hebben. Ze hebben in ieder geval niet bijgedragen aan het verminderen van sociale angst. Doordat we alles via die kleine berichtjes doen, wordt live communiceren steeds ingewikkelder. De telefoon voelt veilig, van achter je schermpje.

Voor mij was mijn telefoon jarenlang als een knuffelbeer voor een klein kindje. Vanaf de brugklas kreeg ik mijn eerste nokia 3310 en daarna kocht ik zelf telefoons. Zodra je muziek via je telefoon kon luisteren schafte ik zo’n toestel aan. Naast mijn telefoon had ik namelijk zo goed als altijd oordopjes in. Zelfs in huis.

Een vriendin plaagde me vaak met mijn telefoongebruik. Ik had daar heel veel last van, maar het lukte me niet om voor mezelf op te komen. Ik wist dat het stom was, maar ik wist ook dat ik er niet mee op kon houden.

Het werd alleen maar ingewikkelder, doordat ik mijn beschermingsmechanisme moest opruimen, zodat ik mezelf kon beschermen tegen pesterijen. Vanaf dat ik wist dat het veel gebruiken van je smartphone een duidelijk beschermingsmechanisme is van sociale angst kon ik het meer loslaten.

Daarbij was ik vaak te moe en te duizelig om de lettertjes op het scherm nog te lezen, dus bekoelde onze liefdesrelatie een beetje. Alsof dat inzicht nodig was om los te laten.

Hoe zou jij antwoord geven op de vraag: sociale angst wat is dat?

Liefs,

Linda