LindaNiet Invullen Voor Een Ander
Niet Invullen Voor Een Ander, afgekort NIVEA is een term die in het werkveld en binnen coaching wel gebruikt worden. Misschien ben je er al bekend mee. Het is een handig ezelsbruggetje, niet alleen in je werk, maar ook in je dagelijks leven.
De term NIVEA, Niet Invullen Voor Een Ander, is bekend in de communicatie. In plaats van vanuit je eigen belevingswereld in te vullen wat de ander zal denken, probeer je dit te vermijden. In plaats daarvan kun je vragen aan de ander wat er bedoelt wordt. De term helpt je om nieuwsgierig te blijven, in plaats van angstig.
In dit artikel deel ik een verhaal met je uit mijn verleden waar Niet Invullen Voor een Ander een belangrijke rol speelt. Ik neem je mee in een situatie die een heleboel zenuwen en misvattingen met zich mee bracht, maar uiteindelijk. Door de kracht van NIVEA, toch goed afliep.
Niet Invullen Voor Een Ander: het verhaal
Een tijdje geleden zat ik op Instragram stories te kijken en stuitte ik op een story van iemand die een vraag had gesteld, waar een heleboel reacties op gekomen waren. Mijn gevoel zei dat het over psychiaters en medicatie voorschrijven ging en daar had ik net een gesprek met mijn vriend over gehad.
Getriggerd door de story besloot ik te reageren. Ik klikte onderin het scherm op het balkje. Mijn duim tikte op het toetsknopje en… ik aarzelde. Hoe ging ik dit eigenlijk aanpakken? Als ik gewoon recht op de man af vraag: “wat heb jij voor vraag gesteld waar al die antwoorden op komen?”
Dan kom ik bot over. En waarschijnlijk ook bemoeierig. Hier begon het Invullen Voor een Ander, wat je dus juist niet moet doen.
Ik dacht dat ik haar zou irriteren en dat ze me helemaal niks vond. Het is belangrijk voor mij dat ik vriendelijk en geïnteresseerd overkom.
Een paar keer typte ik wat, verwijderde het weer en typte nog wat. Ik sloot de chatpagina af en ging terug naar de feed. Misschien moest ik het maar laten zitten. Al scrollend bleef de vraag in mijn hoofd rondspoken.
Waarom blokkeerde ik nu zo? Instagram is toch bedoeld om de interactie aan te gaan? Dan zal ze het vast niet erg vinden als ik haar vraag waar het over ging. En als ze dat wel doet, dan moet ik het dan maar zien.
Het is niet dat ik haar ken. Het lukte me om niet in te vullen voor een ander. Ik ging terug naar de app en verstuurde de opmerking zoals ik hem zojuist geformuleerd had.
“Ik ben wel nieuwsgierig wat voor vraag je had gesteld waar al die reacties op waren gekomen.”
Zo. Niks meer aan doen. Ik was min of meer tevreden over wat ik verstuurd had en ik had ook geen zin meer om me er mee bezig te houden. Soms irriteert mijn sociale angst me ook gewoon even heel erg. Ik ging terug naar de feed en ging verder, tot ik een rood bolletje in de rechterhoek van mijn scherm zag. Ik klikte naar de chat en zag dat ik een reactie gekregen had.
“Oh.”
Oh? Reageerde ze nou met alleen oh? Ik voelde hoe ik het wat warmer kreeg en er ontstonden rode vlekken in mijn nek. Er gebeurde waar ik op voorhand al bang voor was. Ik wilde niks voor haar invullen, maar dit was niet goed. Mijn opmerking kwam waardeloos over. Wat zou ze nu wel niet over mij denken? Vast heel stom.
Ze vindt me vast arrogant dat ik wil weten waar het over ging. Ik had er geen opmerking van moeten maken, maar een vraag. Dom, daar twijfelde ik al zo over. Oh, ze vraagt zich vast af waar ik me in vredesnaam mee bemoei. Even twijfel ik of ik haar moet blokkeren, dan ontloop ik het risico om misschien nog een reactie te krijgen die me pijn gaat doen.
Niet Invullen Voor Een Ander: tijd voor een analyse
Hier begint het moment waarop ik na begin te denken. Ik vul nu een heleboel dingen voor de ander in, waarvan ik echt geen enkel bewijs heb dat ze waar zijn, of zouden kunnen zijn. NIVEA, de afkorting voor Niet Invullen Voor Een Ander schiet door mijn hoofd. Ik probeer het los te laten. Ik denk aan mijn gesprekken met mijn therapeute en hoor haar zeggen: ‘Als iets je een vervelend gevoel geeft, of je begrijpt het niet, dan kun je dat aangeven en vragen: klopt dat?
De enige reactie die ik krijg op mijn opmerking is oh. De reden voor die reactie weet ik niet. Ik ga van een slechte reden uit, maar het kan een heleboel redenen hebben. Dus niet invullen voor een ander. Voordat ik daar verder over na wil denken, bedenk ik me dat ik me ongemakkelijk voel over deze situatie. Ik weet ook dat, als ik deze situatie niet uitspreek, ik er lang mee blijf lopen.
Loslaten zonder afsluiting vind ik heel erg moeilijk. Iets waar ik wellicht later nog eens over ga schrijven, maar voor nu de voornaamste reden om dit gesprek ook af te sluiten op een voor mij prettige manier. Indien haalbaar. Ik kan natuurlijk niet beïnvloeden of ze reageert. Kijk, en daar gaan de radertjes alweer draaien.
Ik reageer op haar reactie:
“Ik dacht, dan kan ik meepraten, maar ik heb het gevoel dat mijn opmerking niet helemaal goed overkomt?”
Nu is het uit mijn handen. Ik voel hoe ik de verantwoordelijkheid die ik voel om in te vullen wat de oh betekent heb teruggegeven. Dat lucht op. Of ik nu een reactie krijg of niet, ik heb laten zien wat mijn bedoeling was en dat het niet de bedoeling was om enigszins negatief over te komen.
Een reactie blijft niet lang uit en dat maakte van dit korte Instagramgesprekje een wijze les.
“Oh, sorry, ik was gestopt met typen”
“Sorry”
“Ik was een antwoord aan het typen en toen ging ik blijkbaar wat anders doen en verstuurde ik alleen ‘oh’”
“Maar, waar het over ging haha”
En daarna vertelde ze over het onderwerp en waar de mensen op gereageerd hadden. Een gevoel van verlichting ging door mijn lijf. Zie je nou wel. Er is helemaal geen negatieve reden voor de oh. Ik voel me even somber dat ik me weer een tijdje rot heb gevoeld door mijn eigen hersenspinsels, maar het maakt gauw plaats voor trotsheid.
Ik heb mijn belemmerende gedachten kunnen omzetten en uiteindelijk was er helemaal niks aan de hand. Helemaal trots was ik toen ik zag dat de desbetreffende Instagrammer dezelfde discussie had gedeeld in haar stories, met een hele toepasselijke opmerking.
We hebben daarna samen de situatie besproken. Ik gaf aan dat ik precies dezelfde twijfels voelde en hoe ik het had aangepakt.
Ze gaf aan dat ze nooit iemand expres een kortaf antwoord zou geven en dat ze zelf daarna ook dacht dat ik haar nu maar raar zou vinden. Allebei zaten we door deze ongelukkige, maar onschuldige situatie in onze angst en leerden we van dit moment. Dat is de kracht van Niet Invullen Voor Een Ander.
Kleine overwinningen
Elke keer als het me lukt om op deze manier met mijn emoties om te gaan, voelt dat als een overwinning. Gebeurt het op Instagram, met mensen die tegen dezelfde dingen aanlopen, dan voelt het als een dubbele overwinning! Invullen voor een ander is in veel gevallen niet een ontzettend goed idee, tenzij je partner/ouder/vriend terloops heeft laten vallen dat hij wel een surpise party zou willen en je organiseert dat stiekem voor hem. Denk dan voor hem. Of haar.
In veel andere gevallen, helemaal als je last hebt van sociale angst en snel negatief denkt voor een ander, is het beter om bij jezelf te blijven. Want nu ik bij mezelf gebleven ben, heeft ons gesprek opgeleverd dat ik regelmatig op haar stories reageer en zij ook bij mij. We hebben leuke gesprekken met elkaar en herkennen dingen van elkaar.
Nu is er ruimte voor contact en gezelligheid. Dat was er nooit geweest als ik voor haar was blijven denken. Want zij is zij en ik ben ik. En die combi blijkt best gezellig te zijn!
Denk jij wel eens negatief voor een ander? Wat heeft dat je opgeleverd? Of heb je ook weleens Niet Invullen Voor Een Ander toegepast. Hoe was dat?
Liefs,
Linda
MEER GRIP OP JOUW SOCIALE ANGST? DOE MEE AAN DE 7 DAAGSE MINI-CURSUS
OP DE HOOGTE BLIJVEN VAN ALLE UPDATES? MELD JE AAN VOOR DE NIEUWSBRIEF
CHECK DE PRODUCTEN DIE IK AANRAAD: RAARSOCIAAL RAADT AAN
