Tour de France, dé wielerwedstrijd van het jaar. De wedstrijd waar elke wielrenner aan mee wil doen, met de langste historie en de meest spannende etappes. Een sport die je leuk vindt, of ontzettend saai, als je er op het eerste oog naar kijkt. Maar de Tour de France is meer dan een wielerwedstrijd. Het is een fysieke en mentale titanenstrijd die inspireert, vooral op het gebied van wat wij als mensen allemaal kunnen, waar we toe in staat zijn. Zowel fysiek als mentaal.
Afgelopen week heb ik de nieuwe Netflix documentaire Tour de France: au coeur du peloton gekeken. In deze documentaire worden verschillende teams gevolgd terwijl zij meedoen aan de 109e editie van de tour de France.
De Tour de France lijkt misschien een saaie sportwedstrijd, maar is achter de schermen alles behalve dat. En deze documentaire laat zien wat de Tour de France een slopende, gevaarlijke en mentaal onbeschrijfelijk zware tocht is die een maand lang duurt. De discipline en doorzettingsvermogen van deze sportmannen is ongelofelijk inspirerend en het laat je zien tot waar de mens toe in staat is, zowel lichamelijk als mentaal
In dit artikel bespreek ik de volgende punten met je:
- Waarom ik van de Tour de France houd
- Tour de France: au coeur du peloton - waar gaat het over?
- Wat vond ik van Tour de France: au coeur du peloton?
- Wat leer je van Tour de France: au coeur du peloton?
- Wat de Tour de France je leert over je herstelproces
- Tour de France - een samenvatting
- Tour de France - tot slot
Waarom ik van de Tour de France houd
Tour de France – voor mij is dit een prachtige jeugdherinnering. We gingen op vakantie naar Frankrijk, 3 weken op een camping, vaak met mijn oom en tante en mijn nichtjes. Vaak zaten we wel in de buurt van de Tour de France en gingen en dag kijken aan de kant van de weg.
Wat je niet ziet op TV is dat er een heleboel gebeurt rondom de tour. Een dagje bij de Tour gaan kijken kost je ook echt een dag. Terwijl de renners binnen no time voorbij zijn. We stonden uren en uren te wachten, tot de reclamekaravaan voorbij kwam. Verschillende reclame auto’s die merchandise gooiden. Van sleutelhangers tot zakjes snoep tot mini spelletjes.
Zo’n dag bij de tour de France duurde best lang, dus zo’n reclamekaravaan maakte voor ons kinderen een heleboel goed. Het waren lange dagen en vaak ook warme dagen. Maar toch zijn het voor mij enkel de mooie herinneringen die blijven.
Daarnaast stond de Tour de France thuis vaak aan, of op het kleine radio’tje dat mijn vader meenam op vakantie. Of in de kantine op de camping. Even uit de warmte van de zomer in de koelte naar de Tour kijken voelt voor mij echt als iets zomers.
Tour de France: au coeur du peloton – waar gaat het over
Tour de France: au Coeur du peloton is een docuserie die recentelijk is gelanceerd op Netflix. Het bestaat uit 8 afleveringen van elk ongeveer 40 minuten. In de verschillende afleveringen volgen we meerdere teams die meestrijden in de Tour de France. We zien hoe ze zich voorbereiden, hoe ze een plan maken en hoe ze als team samenwerken om hun doelen te bereiken in de belangrijkste wielerwedstrijd van het jaar.
De teams die meedoen staan op verschillende niveaus en hebben uiteenlopende doelen om te bereiken. We zien de publieksfavoriet, maar ook de nieuwelingen en de underdogs. Het gaat over wielrenners die in de herfst van hun carrière staan en wielrenners die voor de eerste keer meedoen.
Wat vond ik van de Tour de France: au coeur du peloton?
Als wielrenliefhebber ben ik misschien een beetje bevooroordeeld. Nu is het niet zo dat ik alles volg, maar ik vind de Tour kijken gewoon wel lekker rustgevend. Dus als ik er aan denk, dan kijk ik er graag naar. Toen ik een melding van Netflix kreeg dat deze docuserie nu online stond heb ik hem meteen doorgestuurd naar mijn vader, omdat ik weet dat hij dit soort series leuk vindt.
Toen mijn vader de serie beschreef met kippenvel. Heel motiverend voelde ik me getriggerd om ook te kijken. En toen ik begon was ik er zo doorheen. Vanaf het allereerste moment trekt de documentaire je mee als een spannende film. Er worden verschillende teams gefilmd, sommige publieksfavoriet en andere teams nieuw en lang niet met zoveel kwaliteit. Allemaal hebben ze een ander plan en doel in de Tour de France en deze serie laat zien hoe ze dat doen en hoe het verloopt.
De Tour voelde voor mij altijd een beetje als de Sinterklaas intocht. Er gebeurt niet zoveel en het is relaxed om naar te kijken. Op wat valpartijen na is het een rustgevend en ontspannen programma. Maar niks is minder waar als je de documentaire gezien hebt!
Achter de schermen leer je namelijk hoe belangrijk deze wedstrijd is, maar ook hoe gevaarlijk en uitdagend. De etappes zijn uiteenlopend van vlakke tijdritten tot bergetappes en ritten over de kasseien. Elke dag is weer anders en dat maakt de Tour de France grillig, gevaarlijk, maar ook zeker razend populair en haast verslavend!
Als fanatiek voetbalsupporter ligt mijn hart ook zeker bij voetbal, maar ik heb altijd respect gehad voor wielrenners. Dat zijn de echte strijders, de echte bikkels en doorzetters. Voetballers kunnen nog heel wat leren van de zelfdiscipline van wielrenners.
Wat leer je van Tour de France: au coeur du peloton?
De meest wijze les die de docuserie tour de France: au coeur du peloton je leert is waar wij als mensen toe in staat zijn. Zowel lichamelijk als mentaal. De wielrenners in de tour halen alles uit hun fysieke en mentale staat om hun doel te behalen.
En dat doen de wielrenners niet alleen. Hoe individueel de Tour misschien soms lijkt, het is alles behalve dat. Wielrennen is een teamsport en in de docuserie komt dit heel duidelijk naar voren. Er heerst een algemene discipline die er voor zorgt dat wielrenners dienstbaar naar elkaar zijn, op elkaar wachten en voor elkaar strijden, soms ten koste van zichzelf.
Tour de France: au Coeur du peloton leert je hoe het is om je volledig te focussen op je doel en enkel en alleen daar mee bezig te zijn. Om jezelf op nummer 1 te zetten, voor zover dat kan en voor jezelf te strijden tot je niet meer kan. Vallen en opstaan, even slikken en weer doorgaan.
Wat de Tour de France je leert over je herstelproces
Een Tour de France kun je vergelijken met je herstelproces. Je gaat een reis aan die je van tevoren deels kan voorbereiden, maar onderweg zul je tegen verschillende obstakels oplopen. Zo is het ook voor de wielrenners in de Tour de France. Ze kunnen wel een heel plan maken, maar in de praktijk loopt het lang niet altijd zoals gehoopt.
Je ziet hoe teams en individuele wielrenners inspelen op de veranderingen en gebeurtenissen in de tour die hen van het pad doen afwijken. Ze proberen zo flexibel mogelijk te zijn en hun strijdplan steeds weer aan te passen. Net zoals jouw herstelproces niet lineair loopt en je je plan geregeld bij moet stellen.
De wielrenners bij de Tour de France moeten in de tussentijd gedisciplineerd blijven en zoveel mogelijk te blijven presteren, ondanks de omstandigheden. Ze leren je hoe je stabiel kunt blijven alles om je heen op losse schroeven lijkt te staan en je gaat twijfelen aan alles.
Tour de France – een samenvatting
Zo saai als de Tour de France ook lijkt, zo spannend en intrigerend is het. De wielrenners vragen bijna een maand lang het alleruiterste van hun lichaam en dat neemt de nodige spanningen en belemmeringen met zich mee. Niet alleen op fysiek gebied, maar ook op mentaal gebied.
En het kost niet alleen de wielrenners veel energie, ook voor hun naasten kost de Tour de France veel energie. De partners van, de kinderen van, ouders en andere familie. In de serie zie je ook heel mooi hoe zij om de wielrenners heen staan en hoe ze er voor hen zijn. Een heel mooi voorbeeld van onvoorwaardelijke liefde en zorg.
Ondanks dat de Tour de France echt geen makkelijke sportrace is om naar te kijken. De Tour de France is namelijk niet alleen spannend, maar van tijd tot tijd echt levensgevaarlijk. De valpartijen zijn af en toe keihard en langs diepe ravijnen. Het kan ontzettend bloederig zijn, aangezien de wielrenners alleen maar een dun fietspakje aan hebben. Dat geeft weinig bescherming tegen het bloedhete asfalt en de andere wielrenners die dicht tegen elkaar aan fietsen, in grote groepen, als haringen in een school.
Tour de France – tot slot
De tour de France is een bloedstollende race waarin verschillende teams om verschillende redenen meedoen. Elk team heeft zijn eigen plan en doelen. Je kunt het haast vergelijken met een spelletje Risk. Elk team vecht zijn eigen oorlog en is op zoek naar eigen, unieke overwinningen.
Daarnaast hebben de wielrenners in de tour de France de meeste zelfdiscipline die ik ooit gezien heb in de professionele sport. Ze gaan tot het gaatje en verder, allemaal voor hun team en het resultaat. Ze wachten op elkaar, zijn er voor elkaar en offeren zichzelf op voor elkaar. En dat is ontzettend inspirerend en motiverend!
De docuserie Tour de France: au coeur du peloton is niet alleen geschikt voor mensen die van sport of van de tour de France houden. Het is ook geschikt voor mensen die meer willen leren over zelfdiscipline, zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen. Deze wielrenners laten zien wat je uit jezelf kan halen, ook als je denkt dat er niks meer uit te halen is. Ook dan is er nog meer uit te halen.
De wielrenners in de tour de France laten je zien dat zelfs als je denkt dat je niet meer kan, er altijd nog meer uit te halen is. Het menselijk lichaam is ongelofelijk sterk en mentaal kunnen we veel meer aan dan we denken.
Ga jij de docuserie Tour de France: au coeur du peloton kijken?
Liefs,
Linda
