Hoe ik besloot mijn leven te veranderen - en de impact daarvan (Gastblog Tanisha)
Hoe ik besloot mijn leven te veranderen - en de impact daarvan is een gastblog van Tanisha. Toen ik een tijdje geleden uitvroeg wie er een gastblog voor RAARsociaal.nl wilde schrijven reageerde ze vrij snel dat zij hier wel interesse in had. Tasnisha heeft vaker een gastblog voor RAARsociaal.nl geschreven en ze deelt zelf ook open op haar Instagramaccount over mentale gezondheid en kwetsbaarheid.
Tanisha wilde wel een gastblog schrijven, maar ze wist niet zo snel waar ze een gastblog over wilde schrijven. Ik wist wel gelijk een fantastisch onderwerp waar Tanisha over kon schrijven. Ze heeft namelijk vorig jaar een onwijs dappere stap gezet en 100% voor zichzelf gekozen. Ze stopte met haar huidige baan en begon met een HBO opleiding.
Tanisha en ik kennen elkaar al een paar jaar en ik heb haar proces vanaf de zijlijn mogen meemaken. Dat was prachtig om te zien. We bespraken haar angsten en haar verlangens. Samen met andere Instagrammers hebben we Tanisha gesupport en gesteund om deze belangrijke keuze te maken en het is voor mij echt een eer dat ze haar verhaal wil delen op RAARsociaal.nl.
Hoe ik besloot mijn leven te veranderen - en de impact daarvan
Hallo lieve lezer,
Mijn naam is Tanisha en ik ben 24 jaar. Precies een jaar geleden stond mijn leven op het punt van veranderen. Ik stond in de startblokken om te beginnen aan een nieuwe opleiding en ik nam afscheid van de baan die ik 6 jaar lang heb gehad. Hoe ik deze keuzes heb gemaakt en welke impact het heeft (gehad), ga ik nu vertellen.
Mijn burn-out
In mei 2021 kwam ik in een burn-out terecht, met sociale angst. Hoewel ik me toen al had aangemeld voor een opleiding, moest ik die weer annuleren wegens mijn mentale gezondheidsklachten. Ik baalde als een stekker, want ik had ernaar uitgekeken om te beginnen met de opleiding. Dat deed er niet meer toe, want ik moest me eerst gaan focussen op mijzelf.
Mijn situatie heeft me veel doen nadenken. Denken over wat ik wilde en wat ik kon, maar ook hoe ik in godsnaam op dit punt was beland, op 21-jarige leeftijd. Véél te jong voor een burn-out, toch? Dat werd mij in ieder geval wel steeds gezegd. Dát, of simpelweg onbegrip. Gelukkig had ik wel ook mensen in mijn omgeving die er voor me waren en die begrip toonde en uiteindelijk ben ik grotendeels van de klachten af gekomen.
In 2022 heb ik wederom voor de keuze gestaan om me in te schrijven voor de opleiding. Maar door mijn mentale gezondheidsklachten werd die keuze opeens een stuk moeilijker.
“Wat nou als ik het niet aankan?”
“Wat nou als ik wéér depressief word, net als op mijn vorige opleiding?”
“Wat moet ik doen als de opleiding tóch niet bevalt?”
Twijfels en angsten
Vele twijfels en angsten spookten door mijn hoofd. De gedachten aan een compleet nieuw hoofdstuk beginnen, nieuwe mensen leren kennen en mezelf opnieuw aan vier jaar onderwijs onderwerpen, waren beangstigend. Echter wist ik, door mijn burn-out, dat er iets moest gaan veranderen in mijn leven. Ik was, simpelweg, niet gelukkig met het pad dat ik bewandelde, en dat probeerden mijn hoofd en lichaam mij te vertellen. Helaas, op een minder subtiele manier.
Voor mijn besluit om me wederom in te schrijven voor de opleiding heb ik met meerdere mensen gepraat. (Instagram) vriendinnen die deze of een soortgelijke opleiding hadden gedaan, een coördinator van de hogeschool en met mezelf, want mijn eigen gevoel erbij is toch echt het belangrijkst. Daarnaast heb ik opendagen bezocht en informatie opgevraagd. Uiteindelijk heb ik de stap genomen om me weer aan te melden voor de opleiding.
Stoppen bij mijn oude baan
Dat was stap één. Stap twee was mijn baan in de retail. Ik ging vaak met tegenzin aan het werk, kreeg last van angst en was continu op de klok aan het kijken. De dagen die ik vrij was, waren een opluchting. Het was duidelijk dat dit werk niet bij mij paste en hier ook verandering in moest gaan komen.
Ik besloot om contact op te nemen met een oud-stagebegeleidster waar ik het altijd goed mee kon vinden. We hadden contact gehouden en ik wist dat zij nu op kantoor werkte. Via haar heb ik mijn huidige baan gekregen als oproepkracht dierverzorger bij de stadsboerderijen in Haarlem, waar ik het werkelijk naar mijn zin heb (en het betaald ook nog eens beter, win-win).
En toen was ik op het punt, precies een jaar geleden: mijn laatste werkdagen bij mij vorige baan en aan het start van de opleiding HBO Social Work. Mijn leven veranderde volledig.
De start van mijn nieuwe opleiding
De eerste paar weken bij de opleiding vond ik heel spannend. Hoewel ik erin ging met een open mind, kwam er toch aardig wat angst om de hoek kijken. Ik was heel erg zoekende naar een balans in het onregelmatige schoolrooster en had veel last van vermoeidheid. Ik moet eerlijk zeggen dat die balans nu nog steeds een uitdaging is en dat komend schooljaar ook weer zal zijn.
Uiteindelijk kreeg ik de smaak beter te pakken. Ik merkte dat mijn twijfels, zoals eerder benoemd, ongegrond bleven en dat ik voor het eerst in mijn hele leven géén hekel had aan school. Sterker nog, ik merkte dat ik mijn plek eindelijk gevonden had, en dát gevoel is echt onbeschrijfelijk. Toen ik hoorde dat ze nog een studentlid zochten voor de opleidingscommissie greep ik mijn kans. Hier had ik een stem om mee te praten over de opleiding en de kans om, vanuit mijn rol, meer te netwerken. Take that, sociale angst!
Hoe ik besloot mijn leven te veranderen - terugblik
Naast de vele ups kan ik kan je verzekeren dat ik ook écht de nodige downs heb gehad. Ik wilde zó graag alles meedoen, dat ik meerdere malen tegen mijn grenzen of over mijn eigen grenzen heen liep.
Ik heb wel gesprekken gehad met mijn leercoach, omdat het niet meer ging. Hij heeft me toen de bevestiging gegeven dat ik best eens lessen kan missen, als dat beter is voor mijn mentale gezondheid.
Ik heb een paniekaanval op school gehad en ben me er pijnlijk bewust van geworden dat ik faalangst heb, wat mijn perfectionisme verklaard. Dat laatste is ook de reden dat ik in huilen uitbarstte toen ik zag dat ik in één keer mijn propedeuse had gehaald. De ontlading van de stress van het hele jaar kwam eruit. Ik kreeg een besef van wat ik allemaal kon, ondanks mijn mentale klachten. Dit heb ik op eigen kracht voor elkaar gekregen!!
Na het een lange tijd andersom te hebben gehad, kan ik nu zeggen dat de ups zwaarder wegen dan de downs. In dit jaar ben ik zo ver buiten mijn comfortzone gestapt, met positieve resultaten. Ook ben ik eindelijk mezelf aan het leren kennen. Ik kom erachter wat ik nu echt wil, wat mijn passies zijn en waar ik voor sta en ik durf mijn mening beter te uiten, hoewel dat nog steeds een work in progress is. Ik heb zoveel prachtige, mooie, inspirerende mensen leren kennen en connecties gelegd en ik kijk ernaar uit om dat komend jaar nog meer te doen.
Hoe ik besloot mijn leven te veranderen - conclusie
Ik heb mezelf uitgedaagd om en nieuw pad te bewandelen, met alle angsten die daarbij horen, en ik ben mezelf zo dankbaar dat ik die veranderingen aan ben gegaan. Ze waren enorm en eng, maar ik heb ze met open armen ontvangen en kan nu zeggen dat ik oprecht gelukkig ben.
Ik heb ontzettend veel zin in komend schooljaar. Ik weet dat dit jaar weer de nodige uitdagingen met zich mee gaat brengen en dat ik ook dit jaar goed moet letten op mijn grenzen. Daarnaast heb ik nog steeds veel last van belemmerende overtuigingen en angsten die mij vertellen dat het me niet gaat lukken, maar ik weet dat ik het kan. Stapje voor stapje, dag voor dag. Het zal niet altijd makkelijk zijn, maar zonder duisternis kan er geen licht schijnen.
Ik hoop dat mijn verhaal laat zien dat veranderingen niet per definitie negatief uitpakken, maar dat het ook zoveel moois met zich mee kan brengen. Soms moeten we gewoon die stap durven nemen, er volledig voor gaan en vertrouwen dat het goed komt.
Liefs,
Tanisha
BEWAAR OP PINTEREST
