Wat ik eerder had willen weten - gastblog Kamilla Snijders
Wat ik eerder had willen weten is een gastblog van Kamilla Snijders. Kamilla is 37 jaar en in 2019 viel zij met mentale klachten uit in de ziektewet na jarenlang worstelen en door ploeteren. Inmiddels is ze weer 16 uur per week aan het werk en heeft ze daarnaast haar eigen creatieve onderneming, waar ze ook tijd in probeert te steken.Toen ik uitvroeg wie er een gastblog zou willen schrijven reageerde Kamilla meteen. Het spreekt haar enorm aan dat ik kwetsbare onderwerpen op de kaart zet met RAARsociaal en daar wilde ze graag een bijdrage aan leveren. Wel vind ze het super spannend om dit zo te delen en dat begrijp ik. Ik vind het daarom extra stoer dat Kamilla een gastblog heeft geschreven!In dit artikel deelt Kamilla haar tips en inzichten die ze gaandeweg haar herstelproces heeft geleerd en die ze heel graag eerder had willen weten. Doe hier je voordeel mee, want jij kan in dit artikel al aan die inzichten komen!Het volgende wordt in dit artikel besproken:
- Dat praten over je klachten echt werkt;
- Hoe belangrijk het herkennen van je innerlijke criticus is;
- Het onderscheiden van je gedachtes en gevoelens;
- Het verschil tussen ‘selfcare’ en echt voor jezelf zorgen
Van burn-out naar recharged - gastblog Miranda Dit had ik nooit verwacht van de ziektewet - gastblog Tanisha Op kamers én in de ziektewet - gastblog Charlotte
Wat ik eerder had willen weten - gastblog Kamilla Snijders
Ik heb het lang niet toe willen geven, maar er zijn toch echt dingen die mij helpen in het omgaan met mijn psychische klachten. Jarenlang heb ik gedacht dat het normaal was, hoe ik me voelde. Het leven is nu eenmaal niet makkelijk, dat is toch iedereen het met me eens? Dacht ik.. Tot ik na jaren worstelen toch echt niet meer kon en ik te horen kreeg dat ik een persisterende depressieve stoornis heb en een vermijdende persoonlijkheidsstoornis. Eerder al had ik de diagnose gegeneraliseerde angststoornis gekregen, maar na wat therapie dacht ik daar wel weer van af te zijn. Natuurlijk wist ik diep van binnen wel beter, maar ik kon en wilde het niet zien. Tot ik echt niet meer kon en in een ‘burn out’ belandde. Nu een paar jaar verder en met een gereedschapskist vol tools vanuit verschillende therapieën kan ik niet zeggen dat ik het allemaal weet en dat het goed met me gaat, maar er zijn een paar dingen waarvan ik nu weet dat ze me toch echt helpen. Al heb ik lang gedacht dat dat niet het geval was.
Erover praten werkt écht
Het voelt bijna als een cliché deze woorden, maar sinds ik praat over wat er allemaal in mijn hoofd omgaat heb ik zoveel meer inzichten gekregen over mijn denkpatronen en mijn negatieve gedachten (met name over mezelf). Het lost niets op, maar het haalt soms echt de scherpe kantjes ervan af. Ik hoop dat ook jij iemand in je omgeving hebt waar je tegen kunt vertellen wat er allemaal in je om gaat, hoe spannend je dat ook vindt. Ik vind het ook nog steeds moeilijk en spannend!
Herkennen en erkennen van je innerlijke criticus
Elke therapie is anders en er zijn verschillende benamingen voor die ‘stem in je hoofd’ die je vertelt dat je het nooit goed doet, dat het altijd beter kan en dat er toch echt niemand op jou zit te wachten. Maar we hebben hem allemaal. Herkennen dat je deze gedachtes hebt is stap één, daarna kun je er ook afstand van gaan nemen. Zo heb ik mijn innerlijke criticus Ursula genoemd en heb ik een tijd een afbeelding van dit karakter uit De Kleine Zeemeermin op mijn telefoon gehad. Wil dit zeggen dat ik nu nooit meer vast kom te zitten in de overtuiging dat ik niets waard ben en al die andere gedachten, nee, helaas.. Maar door er op zo’n moment over te praten (ja, daar is hij weer!) en bewust te kijken welke gedachten er allemaal in mijn hoofd omgaan en ‘wie’ dit zegt maakt ook dit allemaal wat luchtiger. Het zijn tenslotte maar je gedachten! 4 redenen om te praten over je sociale angst Dat rottige stemmetje Niet invullen voor een ander
Je gedachten en gevoelens kunnen (onder)scheiden
Ik ben heel lang een ‘wandelend’ hoofd geweest, alles wat ik deed was op basis van wat ik dacht dat ik moest doen of wat er nu eenmaal bij hoort. Tot ik ging beseffen dat mijn gevoel mij vaak iets heel anders zegt dan mijn gedachten. De strijd tussen hoofd en hart is nog steeds gaande en ik begrijp soms heel weinig van mezelf, maar ik weet wel dat ik er vaak goed aan doe om op mijn gevoel af te gaan. Als mijn lichaam nee zegt dan voelt daarnaar luisteren goed! En ook dit is iets dat met vallen en opstaan lukt, de ene keer beter dan de andere keer. Wat mij echt heeft geholpen hierin is haptonomie en het verschil weten tussen iets voelen in/met mijn lijf of iets denken in mijn hoofd.
Het verschil tussen 'selfcare' en echt goed voor jezelf zorgen
Er is niets mis met af en toe op de bank met een dekentje toegeven aan de verleidingen, een zak chips leegeten of een pak koekjes, toch nog maar wat bestellen online of eindeloos op Instagram scrollen. Maar deze manier van mezelf troost en comfort geven brengt me niet verder. Dit vind ik misschien wel een van de moeilijkste, want het alternatief is de afleidingen negeren en toegeven aan je gevoel en dat is nog steeds niet mijn hobby. Ik weet soms niet wat ik op zo’n moment voel, maar het ongemak en de onrust er gewoon laten zijn is gewoonweg niet prettig. Daarbij heb ik op zo’n moment ook allerlei negatieve (angst)gedachten die mij vertellen dat het écht beter wordt als ik wel dat koekje neem of dat shirtje koop. Dit zo opschrijven voelt best kwetsbaar, want als ik het zo lees weet ik ook wel dat het niets op lost. Of is dat dan weer mijn innerlijke criticus aan het woord nu? Goed voor mezelf zorgen betekent voor mij dus tijd nemen om mijn gevoel te voelen, te schrijven in mijn dagboek, een moment van rust, meditatie of een ademoefening, elke dag een wandeling maken buiten, hoeveel weerstand ik ook voel. Dat is goed voor mezelf zorgen, zelfs als het op dat moment niet per se goed voelt. Het is kiezen voor de gewenste uitkomsten op langere termijn en niet voor de troost en comfort op korte termijn, want dat verzacht maar even. En zoals ik al eerder zei, het leven voelt voor mij veelal nog steeds als een worsteling, waarbij het de ene dag beter gaat dan de andere dag. Ik durf wel te zeggen dat ik met hulp van therapie, hard werken en veel oefenen niet meer terug wil naar hoe het ging voor dit alles. Ik blijf hopen dat het op een dag allemaal ‘over’ is, de acceptatie is soms nog ver te zoeken en er mee leren leven lijkt soms nog ver weg. Maar met toepassing van de bovenstaande tips lukt het me om mijn dagen door te komen en soms op kleine momenten zelfs even te mogen ervaren dat het beter gaat of zelfs goed voelt. Ik leer elke dag weer over mezelf en kom steeds dichter bij mezelf en wat ik nu wil en belangrijk vind en daar doe ik het allemaal voor!
Liefs,
Dit ben ik aan zelfzorg gaan doen in de ziektewet Hobby's voor in de ziektewet Cadeau tips bij mentale klachten
BEWAAR OP PINTEREST
