Gastblog Charlotte (25): op kamers én in de ziektewet

Op kamers wonen is een hele spannende, maar ook leuke stap in je leven. Je gaat studeren, leert voor jezelf zorgen. De eerste plek voor jou alleen, waar je echt volwassen leert worden. Maar wat als het niet zo goed met je gaat? Wat als je in de ziektewet terecht komt met mentale klachten? Het overkwam Charlotte. Het veranderde haar studie en meer in haar leven. In dit artikel deelt ze hoe het is om op kamers te wonen en in de ziektewet te zitten. VOLG CHARLOTTE OP INSTAGRAM

Even voorstellen

Ik zal mij allereerst even voorstellen. Mijn naam is Charlotte, ik ben 23 jaar en woon in een studentenhuis in Zwolle. Ik vind het super leuk dat ik een gastblog mag schrijven voor Linda van Raar Sociaal. Ik ben momenteel bezig met het vernieuwen van mijn website samenverdwalen.nl waar ik blogs op zal plaatsen. In de tussentijd is het heel fijn dat ik dit voor Linda mag doen! Ik ga jullie wat vertellen over hoe het is om op kamers te wonen en de tijd dat ik in de Ziektewet heb gezeten. Ik woon sinds mijn 18^e al op mezelf. Dit bevalt mij heel goed. Ik vind het heel belangrijk om keuzes voor mezelf te maken. Dit lukt mij beter als ik mijn eigen zaakjes moet regelen. Ik kan het eenieder aanraden, zeker als je graag zelfstandig wil worden. Je leert met huisgenoten omgaan, vervelende klusjes doen zoals toiletten ontstoppen en keuzes maken die voor jou goed zijn zonder andermans mening er constant bij te (hoeven) betrekken. Op kamers ontwikkel je jezelf. Voor mij heeft het echter wel een tijdje geduurd voor ik echt mezelf ging ontdekken. Dit is pas gebeurt toen ik in januari 2019 thuis ben komen te zitten. Ervaringen zoals een traumatische schoolperiode en een baan waar ik ver over mijn grenzen ben gegaan, zijn mij niet in de koude kleren gaan zitten.

Op kamers en in de ziektewet

Eerst ontving ik een Werkloosheidsuitkering. Ik heb toen nog een aantal keer gesolliciteerd tot ik mij realiseerde dat ook dit niet meer ging. Vanuit de WW heb ik mij toen ziekgemeld. Met dit besluit begon mijn periode in de Ziektewet. Rustig ziek zijn was er helaas niet bij. Om de haverklap werd je gebeld om te vragen hoe het gaat. Dit klinkt attent, maar de gesprekken waren er meer erop gericht dat je vaart maakte met herstellen. Ik deed er alles aan om te herstellen, dit werd echter niet altijd gezien. Opmerkingen als: ‘Heb je dit nu nog niet verwerkt, je bent hier veel te jong voor of kun je niet meer doen?’ hielpen mij absoluut niet mee. Nu ik uit de Ziektewet ben, ben ik periodes uit mijn leven nog aan het verwerken. Dus nee, verwerken doe je niet zomaar. Ik ben per september begonnen met een nieuwe opleiding: Sociaal Werk in de Zorg. Ik krijg hier de mogelijkheid om in kleine stapjes weer op te bouwen omdat instortmomenten nog genoeg voorkomen. Dit geeft mij een hoop rust. Kleine stapjes zorgen ervoor dat je uiteindelijk weer verder kunt opbouwen. Ik hoop dat jij mag beseffen dat kleine stappen ook stappen zijn. Je hebt er niks aan als je jezelf tot het uiterste drijft en daarbij niet goed meer voor jezelf zorgt. Je zult zien dat jij er wel komt als jij jezelf op de 1^e plaats zet en eigen keuzes maakt. Liefs, Charlotte

Andere gastblogs: Angelique heeft heeft een sociale angststoornis. Lees hier haar verhaal! Maartje (24) kwam met een burn-out in de ziektewet. Ook zij woont op zichzelf. Lees hier haar verhaal.