Van burn-out naar recharged - gastblog Miranda

Van burn-out naar recharged is een gastblog geschreven door Miranda Verloop. Zij viel twee keer uit met mentale klachten in de ziektewet. In dit artikel deelt ze haar ervaring en wat ze in haar reis naar herstel geleerd heeft. In dit artikel lees je het volgende:

• Hoe Miranda ontdekte dat het niet meer goed met haar ging
• Hoe dit op dat moment voor haar voelde
• Wat Miranda deed waardoor ze uitviel
• De relatie met streng voor jezelf zijn
• Hoe Miranda van burn-out naar recharged ging
• Wat Miranda jou wil meegeven.

Van burn-out naar recharged - hoe het begon

Donderdagmorgen, met een onrustig hoofd stap ik de auto in. Het staat in mijn geheugen gegrift. De dag dat ik naar Utrecht reed om les te geven aan een groep nieuwe collega's. Weet ik wat ik straks moet doen? Stel je voor dat ik door de mand val? Ik loop over van de zenuwen, krijg een paniekaanval en moet abrupt mijn auto aan de kant zetten, omdat ik mijn ontbijt niet binnen houd. Ik bel mijn teamleider op met trillende handen. Hoe moet ik dit uitleggen aan hem? Dit kan ik niet maken. Ik schaam me diep. Hij neemt op: ''Neem even een glas water en probeer door je buik adem te halen'', hoor ik hem zeggen. Als ik eerlijk ben, weet ik dat ik niet meer kan. Ik ben door mijn energie reserves heen en mijn lichaam probeert dat al een poosje duidelijk te maken, maar ik luister niet. Ik moet van mezelf doorgaan, want ik kan toch niet die stem van binnen laten winnen? Nee, ik ben er van overtuigd dat strenger zijn de oplossing is. Ik krijg deze kans op mijn werk en dat moet ik niet verpesten. Ik loop al veel langer met het gevoel dat ik altijd alles verpest. Het gaat bergafwaarts en een paar weken later zit ik met tranen in mijn ogen op de bank en dringt het tot me door; ik zit opnieuw in de ziektewet. Hoe ik in de ziektewet kwam  Tanisha: "dit had ik nooit verwacht van de ziektewet" gastblog  Dit is de sociale angststoornis van Angelique

Als ik dapper ben, mislukt het

Ik neem een diepe zucht en kijk uit het raam. Gedachtes razen door mijn hoofd... Ik kan haast niet geloven dat het echt gebeurd is. Hoe nu verder? Vorig jaar viel ik uit met een burn-out en stond ik voor deze vraag. Ik wist het niet. Ik begreep niet waarom mij dit alwéér was overkomen. Elke keer als ik dapper genoeg ben om een uitdaging aan te gaan, mislukt het. Ik dacht dat ik inmiddels – na vele jaren therapie – wel klaar was om een nieuwe uitdaging aan te gaan. Niets bleek minder waar en i learned that the hard way.

Hoe ga ik van burn-out naar recharged?

Dus daar zat ik uit het raam te turen en wilde mezelf het liefste verstoppen. Het leek mij makkelijker om net te doen alsof er niks gebeurd was. Dan hoeven mensen er ook niks van te vinden. De angst voor een negatief oordeel en afwijzing was extreem groot. Ik dacht dat er iets heel ergs zou gebeuren als ik ging stoppen met vermijden. Het probleem voelde te groot en kon het daarom niet onder ogen zien. Ik voelde me te veel en had weinig vertrouwen in mezelf, dus koos ik er voor om in mijn eentje weg te kwijnen. Ik wist ergens wel dat dit niet de way out was, maar dit voelde veilig. Het maakte me enorm eenzaam en diep van binnen was dit niet het leven dat ik me had voorgesteld. Als ik doe wat ik altijd deed, krijg ik wat ik altijd kreeg. Het moest anders en daar had ik nu ruim de tijd voor gekregen van mijn werkgever. Dit gebeurde niet zomaar, dit gebeurde met een reden. Mijn focus veranderde. Langzamerhand begon ik dankbaarheid te voelen in mijn hele systeem. Misschien ben ik het toch wél waard!

Van burn-out naar recharged - de reis

Hier begon mijn reis naar een nieuwe versie van mezelf. Het lukte mij nu beter om te vertrouwen dat het goed komt, no matter what. Dat betekende níet dat ik ineens hersteld was en geen angsten meer kende, maar ik vond meer acceptatie in waar ik op dat moment stond. Dat was voor mij goed genoeg. Ik begon te erkennen dat ik een fikse rugzak heb en die altijd met me mee zal dragen. Dat het veilig is om dwars door alle angsten en frustraties heen te gaan, elke keer weer. Het werd makkelijker om een klein groepje mensen toe te laten die mij onvoorwaardelijk steunden. Ik kreeg beetje bij beetje zin om de dag in te vullen op een manier die goed bij mij past, op mijn tempo. Ik leerde mezelf beter kennen wat vroeg om veel zelfzorg en dat gunde ik mezelf. Het voelde als een soort lange home retraite aan. Tijdens dit experiment bleven mijn gedachtes en gevoelens luid aanwezig. Ik voelde me schuldig, want hoe kon ik leuke dingen doen terwijl ik ''ziek'' ben? Je mag het er helemaal niet van nemen als je in de ziektewet zit, blijf maar thuis en doe niks geks. Een beperkende overtuiging die ik ging onderzoeken in plaats van proberen weg te duwen. Hierdoor kwam ik er achter dat het een stemmetje van iemand anders was en mij niet meer diende. Het is juist heel goed om te zorgen voor jezelf als je ziek bent. Het bevordert je herstel en terugkeer in de maatschappij en daar heeft iedereen iets aan. Door de tijd en rust die ik had, merkte ik steeds beter op dat mijn gedachtes en gevoelens vanzelf voorbij gaan. This too shall pass. Zo kwam ik dichterbij mezelf te staan en lukt het mij nu ook om dit met jullie allemaal te delen. Zo ging ik van burn-out naar recharged!  Op kamers én in de ziektewet - gastblog Charlotte  Leven met een chronische ziekte - gastblog Joyce  Maartje viel uit met een burn-out

Wat ik je wil meegeven

Wat ik je wil meegeven, herinner jezelf eraan om op moeilijke momenten vriendelijk en compassievol te zijn voor jezelf. Learn to rest, not to quit. Erken je gedachtes en gevoelens en neem alle tijd van de wereld om jezelf te leren kennen. Ga jezelf niet pushen als het niet oké voelt en bepaal zelf de grootte van jouw stappen. Mocht je vallen, weerstand voelen en jezelf misschien willen terugtrekken; blijf ademen en neem de tijd om weer op te staan. Het leven is niet perfect, het is de kunst om al het moois te zien in de chaos. Alles mag er zijn. Jij dus ook! Liefs, Miranda PS: Volg Miranda ook op Instagram! Op @ongeremd.ouderschap deelt zij over hoe je meer plezier en ontspanning in je gezin krijgt

 Wat is zelfvertrouwen? Gastblog Leonie  Wat ik het meest zwaar vind aan de ziektewet  Dit is bloosangst - gastblog Shareen

BEWAAR OP PINTEREST