Persoonlijke artikelen
Linda
Persoonlijke artikelen
09/03/2020
4 min
2

Wat ik het meest zwaar vind aan in de ziektewet zitten

09/03/2020
4 min
2

Wat ik het meest zwaar vind aan in de ziektewet zitten. Een spannend en confronterend onderwerp, maar in mijn ogen wel erg belangrijk. Mijn leven voelde zwaar, voordat ik in de ziektewet terecht kwam. Ik stond elke ochtend huilend onder de douche en voelde me dood- en doodongelukkig. Mijn ziekmelding kwam echt als een verlossing. Ik kon niet meer, was volledig opgebrand. Ik had echt de tijd nodig om te herstellen.

Nu ik een heel stuk verder ben in mijn proces kijk ik terug op een enerverende en chaotische periode. Er komt nog heel wat kijken bij in de ziektewet zitten. Het is ingewikkeld, stressvol en met vlagen heel pijnlijk. Vandaag deel ik wat ik het meest zwaar vind aan in de ziektewet zitten.

Dit is wat ik bespreek in het artikel 'wat ik het meest zwaar vind aan in de ziektewet zitten':

  1. Je krijgt te maken met onbegrip
  2. Je moet zelf op zoek naar geschikte hulp
  3. Acceptatie is het toverwoord
  4. De instanties hebben niet het beste met je voor

Je krijgt te maken met onbegrip

Mentale klachten zie je niet zo snel vanaf de buitenkant. Voor veel mensen is het daarom moeilijk te begrijpen. Als je je been breekt, dan is het duidelijk. Je wordt behandeld en er gaat tijd overheen. En je ziet het. Het is duidelijk, je kunt er niet omheen.

Nadat ik in de weken voor mijn ziekmelding meerdere gesprekken met mijn manager en collega’s had gehad en aangegeven had dat ik niet gelukkig was en het niet goed met me ging, zag ik zelf een ziekmelding ergens wel aankomen. Ik wist zelf echt niet meer hoe ik uit dit dal moest komen. Toch ervaarde ik ontzettend veel onbegrip bij mijn manager. Ze gaf aan dat ik de week ervoor gewoon nog had gelachen. Dat was haar argument om het doktersadvies te verwerpen.

Lees in dit artikel hoe ik in de ziektewet terecht kwam.

Het is niet de enige opmerking die ik heb gekregen. Eigenlijk hoorde ik verder niks van mijn collega’s, behalve de manager die een keer in de zoveel tijd verplicht was om te bellen. Ik heb zelfs contact gehad met het hoofdkantoor om te bespreken hoe stroef het contact ging met mijn manager. De keer daarna belde ze me zo poeslief op en zei ze zelfs dat ze het fijn vond om mijn stem te horen. Het stond haaks op hoe ze zich in de andere telefoongesprekken had opgesteld. Ik weet niet wat haar idee hier achter was, maar ik voelde me absoluut niet begrepen.

Sommige dingen kun je beter niet zeggen tegen iemand met sociale angst. Lees hier welke dingen dat zijn.


Je moet zelf op zoek naar geschikte hulp

Toen ik me ziekgemeld had, vroeg ik aan de huisarts hoe ik nu verder moest. Hij gaf aan dat ik op zoek kon gaan naar een psycholoog. Welke, daar kon hij geen antwoord op geven. Hij kon me alleen doorverwijzen naar de assistent van de huisarts, zijn eigen vrouw, waar ik al eens eerder geweest was. Ze had me vrij snel weer weggestuurd en aangegeven dat er niks bijzonders aan de hand was, dus ik wilde daar niet meer heen.

Uiteindelijk heeft het me een half jaar gekost om op de juiste plek terecht te komen. Ik meldde me aan bij een psycholoog, wachtte een aantal weken en werd na een intake doorverwezen. Waar ik dan heen moest? Dat moest ik zelf maar even uitzoeken. Uiteindelijk ben ik op advies van iemand anders die ook in de ziektewet zit uitgekomen. Ook daar kwam ik weer op een wachtlijst. Drie maanden later kon mijn behandeling eindelijk starten.

Ik heb mijn verwachting hierin ontzettend moeten bijstellen. Ik had verwacht dat de huisarts wel met een lijst zou komen met suggesties. Of dat het gemakkelijk zou zijn om via Google uit te zoeken welke psychologen er zijn in Zwolle. Beide is dit niet het geval. Je bent ziek en met een beetje pech lukt het je niet eens om je te douchen en aan te kleden, laat staan het zoeken en vinden van een geschikte psycholoog.


Acceptatie is het toverwoord

Niet alleen je omgeving begrijpt je niet altijd, je worstelt zelf ook geregeld met het accepteren van je situatie. In de meeste situaties ben ik het uiteindelijk zelf die mezelf in de weg staat in mijn herstel. Zo gaat het een dag hartstikke lekker en voel je je goed, maar de volgende ochtend word je wakker met het gevoel van een kater. Je hebt teveel hooi op je vork genomen en daar betaal je nu de prijs voor. Het kan er voor zorgen dat je hele humeur wordt meegetrokken in dit rottige gevoel. Je voelt je uitgeput en bent teleurgesteld in jezelf. Het ging toch zo goed gisteren? Hoe kan het dan dat het vandaag zo veel minder gaat?

Het herstelproces is als de golven van de zee. Soms laag, maar soms ook hoog. Uiteindelijk zullen ze uitrollen over het strand en al hun kracht verliezen, maar op dit moment zit ik nog te ver op zee. Gelukkig heb ik nu al een tijdje de kust in zicht. Dat geeft kracht om door te gaan en mezelf door de diepe dalen heen te trekken.

Je kunt altijd terugvallen op de basis van je herstelproces, slapen, eten en bewegen. Lees hier meer.

Als je nog maar net in de ziektewet zit, kan het zijn dat je de kust nog niet ziet. Als je dan in een diep dal zit, is het erg moeilijk om te accepteren dat het niet zo goed gaat. Het maakt je gefrustreerd en geeft een machteloos gevoel.

De instanties hebben niet het beste met je voor

Hier ga ik niet al te diep op in. Het maakt me ontzettend boos en verdrietig dat ik ben ondergebracht bij een uitkeringsinstantie die hun geld verdient over de rug van zieke mensen. Het is vanaf moment één gezeik geweest. Ik heb vier verschillende casemanagers gehad, meerdere Arbo artsen en zomaar uit het niets nieuwe beoordelingsgesprekken waar ik niet van op de hoogte ben gebracht.

Vooral in het begin van mijn ziekte heb ik hier veel problemen mee gehad. Het maakte me bang dat mijn lot in de handen lag van deze mensen. Het kostte heel veel van mijn tijd en energie, die ik liever gestoken had in mijn eigen herstelproces.

Elke keer als je denkt dat iemand van een instantie aan jouw kant staat, kom je van een koude kermis thuis. Dit is namelijk niet het geval bij een private uitkeringsinstantie. Mijn werkgever kiest voor geld in plaats van menselijkheid. Dat is voelbaar in alle lagen van de instanties. Zieke mensen zijn lastig en vervelend.

Goed voorbereid de ziektewet in

Dit zijn de dingen die ik het meest zwaar vind aan in de ziektewet zitten. Wat was voor jou het meest zware van in de ziektewet zitten?

Liefs,

Linda


Reacties
Categorieën