Ontdek de Kracht van NIVEA: Niet Invullen Voor Een Ander

De afkorting NIVEA, Niet Invullen Voor Een Ander, is een term die je binnen het werkveld wellicht wel eens hebt horen vallen. Ook binnen coaching wordt de term geregeld gebruikt. Misschien ben je er al bekend mee, misschien nog niet. De NIVEA afkorting is een handig ezelsbruggetje, niet alleen in je werk maar ook in je dagelijks leven.

De term NIVEA, Niet Invullen Voor Een Ander, is bekend in de communicatie. In plaats van vanuit je eigen belevingswereld in te vullen wat de ander zal denken, probeer je dit te vermijden. In plaats daarvan kun je vragen aan de ander wat er bedoelt wordt. De term helpt je om nieuwsgierig te blijven, in plaats van angstig.

In dit artikel deel ik een verhaal met je uit mijn recente verleden en het is een van de mooiste Niet Invullen Voor Een Ander voorbeelden die ik je kan vertellen. Ik neem je mee in een situatie die een heleboel zenuwen en misvattingen met zich mee bracht, maar uiteindelijk, door de kracht van NIVEA, toch goed afliep. Dit is wat je leest in het artikel:

1. NIVEA: oh my, she hates me!
2. Ik vul een heleboel voor een ander in

Niet Invullen Voor Een Ander: het verhaal

Een tijdje geleden zat ik op Instagram stories te kijken en stuitte ik op een story van iemand die een vraag had gesteld, waar een heleboel reacties op gekomen waren. Mijn gevoel zei dat het over psychiaters en medicatie voorschrijven ging en daar had ik net een gesprek met een vriend over gehad.

Getriggerd door de story besloot ik te reageren. Ik klikte onderin het scherm op het balkje. Met mijn duim tikte ik op het toetsknopje en… ik aarzelde. Hoe ging ik dit eigenlijk aanpakken? Als ik gewoon recht op de man af vraag: ‘Wat heb jij voor vraag gesteld waar al die antwoorden op komen?’ dan ben ik bang om bot over te komen. En waarschijnlijk ook bemoeierig. Dan ben ik nu al aan het invullen voor een ander.

Ik wilde haar niet irriteren en de mogelijkheid opwekken dat ze mij helemaal niks zou vinden. Op dat moment was het voor mij erg belangrijk om aardig gevonden te worden en vriendelijk en geïnteresseerd over te komen. Een paar keer typte ik wat, verwijderde het weer en typte nog wat. Ik sloot de chatpagina af en ging terug naar de feed. Misschien moest ik het maar laten zitten.

Al scrollend bleef de vraag in mijn hoofd rondspoken. Waarom blokkeerde ik nou zo? Instagram is toch juist bedoeld om de interactie aan te gaan? Dan zal ze het vast niet erg vinden als ik haar vraag waar het over ging. En als ze dat wel doet, dan moet ik het dan maar zien. Het is niet dat ik haar ken. Ik ging terug naar de app en verstuurde de opmerking zoals ik hem zojuist geformuleerd had.

‘Ik ben wel nieuwsgierig wat voor vraag je had gesteld waar al die reacties op waren gekomen?’

Een ontzettende sociale angst trigger

Zo. Niks meer aan doen. Ik was min of meer tevreden over wat ik verstuurd had en ik had ook geen zin meer om me er mee bezig te houden. Soms irriteert mijn sociale angst me ook gewoon even heel erg. Ik ging terug naar de feed en ging verder, tot ik een rood bolletje in de rechterhoek van mijn scherm zag. Ik klikte naar de chat en zag dat ik een reactie gekregen had.

‘Oh.’

Oh? Reageerde ze nou alleen met oh? Ik voelde dat ik het wat warmer kreeg en er ontstonden rode vlekken in mijn nek. Er gebeurde waar ik op voorhand al bang voor was. Mijn opmerking kwam waardeloos over. Wat zou ze nu wel niet over mij denken? Ze vindt me vast heel stom. Ze vindt me vast arrogant dat ik wil weten waar het over ging.

Ik had er geen opmerking over moeten maken, dacht ik, maar een vraag. 

Dom, daar twijfelde ik al zo over. Ze vraagt zich vast af waar ik me in vredesnaam mee bemoei. 

Ik schaam me kapot en mijn sociale angst neemt volledig een loopje met me. Even twijfel ik of ik haar zal blokkeren, dan ontloop ik het risico om misschien nog een reactie te krijgen die me pijn gaat doen.

Dom, daar twijfelde ik al zo over. Oh, ze vraagt zich vast af waar ik me in vredesnaam mee bemoei. Even twijfel ik of ik haar moet blokkeren, dan ontloop ik het risico om misschien nog een reactie te krijgen die me pijn gaat doen.

Niet Invullen Voor Een Ander: tijd voor een analyse

Hier begint het moment waarop ik na begin te denken. Ik vul nu een heleboel dingen voor de ander in, waarvan ik echt geen enkel bewijs heb dat het waar is, of waar zou kunnen zijn. Dat probeer ik los te laten. Ik denk aan mijn gesprekken met mijn therapeut en hoor haar zeggen: ‘Als iets je een vervelend gevoel geeft, of je begrijpt het niet, dan kun je dat aangeven en vragen: klopt dat?’

De enige reactie die ik krijg op mijn opmerking is oh. De reden voor die reactie weet ik niet. Ik ga van het slechtste uit, maar het kan ook een heleboel andere redenen hebben. Voordat ik daar verder over na wil denken, bedenk ik me dat ik me ongemakkelijk voel over deze situatie. Ik weet ook dat, als ik deze situatie niet uitspreek, ik er lang mee blijf lopen.

Loslaten zonder afsluiting vind ik heel erg moeilijk. Iets waar ik wellicht later nog eens over ga schrijven, maar voor nu de voornaamste reden om dit gesprek ook af te sluiten op een voor mij prettige manier. Indien haalbaar. Ik kan natuurlijk niet beïnvloeden of ze reageert. Kijk, en daar gaan de radartjes alweer draaien.

Ik reageer op haar reactie:

‘Ik dacht, dan kan ik meepraten, maar ik heb het gevoel dat mijn opmerking niet helemaal goed overkomt?’

Nu is het uit mijn handen. Ik voel hoe ik de verantwoordelijkheid die ik voel om in te vullen wat de oh betekent heb teruggegeven. Dat lucht op. Of ik nu een reactie krijg of niet, ik heb laten zien wat mijn bedoeling was en dat het niet de bedoeling was om enigszins negatief over te komen.

Oh, sorry, ik was gestopt met typen

Sorry

Ik was een antwoord aan het typen en toen ging ik blijkbaar wat anders doen en verstuurde ik alleen ‘oh’

Maar, waar het over ging haha

En daarna vertelde ze over het onderwerp en waar de mensen op gereageerd hadden. Een gevoel van verlichting ging door mijn lijf. Zie je nou wel. Er is helemaal geen negatieve reden voor de oh. 

Ik voel me even somber dat ik me weer een tijdje rot heb gevoeld door mijn eigen hersenspinsels, maar het maakt gauw plaats voor trotsheid. 

Ik heb mijn belemmerende gedachten kunnen omzetten en uiteindelijk was er helemaal niks aan de hand.

Helemaal trots was ik toen ik zag dat de desbetreffende Instagrammer dezelfde discussie had gedeeld in haar stories, met een hele toepasselijke opmerking:

Kleine overwinningen

Elke keer als het me lukt om op deze manier met mijn emoties om te gaan, voelt dat als een overwinning. Gebeurt het op Instagram, met mensen die tegen dezelfde dingen aanlopen, dan voelt het als een dubbele overwinning! 

Invullen voor een ander is in veel gevallen niet een ontzettend goed idee, tenzij je partner/ouder/vriend terloops heeft laten vallen dat hij wel een surprise party zou willen en je organiseert dat stiekem voor hem. 

Denk dan voor hem. Of haar. In veel andere gevallen, helemaal als je last hebt van sociale angst en snel negatief denkt voor een ander, is het beter om bij jezelf te blijven. 

Want nu ik bij mezelf gebleven ben, heeft ons gesprek opgeleverd dat ik regelmatig op haar stories reageer en zij ook bij mij. We hebben leuke gesprekken met elkaar en herkennen dingen van elkaar. 

Nu is er ruimte voor contact en gezelligheid. Dat was er nooit geweest als ik voor haar was blijven denken. Want zij is zij en ik ben ik. 

En die combi blijkt best gezellig te zijn! 

Denk jij wel eens negatief voor een ander? Wat heeft dat je opgeleverd? Of heb je ook weleens Niet Invullen Voor Een Ander toegepast. Hoe was dat?

Liefs, 

Linda

Laatst bijgewerkt 13-04-2024