Loop je Zorgen Weg: Wandelen tegen Sociale Angst

In dit artikel bespreek ik met jullie hoe ik ging wandelen tegen sociale angst. En dat is niet echt van harte gegaan. Eigenlijk heb ik altijd een beetje een hekel gehad aan wandelen. Ik pakte liever de fiets, want wandelen duurde me te lang. Als ik ergens heen moest lopen, gebeurde het vaker dat ik rende dan wandelde. 

Het kostte me tijd en die tijd had ik er niet voor over. Toch ben ik in de afgelopen jaren echt gaan geloven in de kracht van wandelen. Het is algemeen bekend dat wandelen goed is voor onze gezondheid. Niet alleen voor je lichaam, maar ook voor je mentale gezondheid. 

Toen ik in de ziektewet terecht kwam was er van die gezondheid niet zo veel meer over en was bewegen voor mij ontzettend lastig. Ik vond het al moeilijk om mijn bed uit te komen, te douchen en aan te kleden. Je kunt je voorstellen dat ik mezelf echt niet naar de sportschool of een sportles kreeg om te gaan bewegen. Ik moest dus iets anders verzinnen om in beweging te komen. Dat begon met wandelen.

In dit artikel bespreek ik:

1. Waarom wandelen zo goed is
2. Wandelen uit plichtsbesef
3. Hoe begin je met wandelen?
4. Samen of alleen wandelen?
5. Wandelen met koptelefoon op
6. Wandelen in de natuur of niet
7. Elke stap is er een

Waarom wandelen zo goed is

Dat wandelen goed is voor je fysieke gezondheid weten we, maar het is ook heel erg goed voor je brein. Door te wandelen kun je beter reflecteren.

Het maakt ruimte in je hoofd. Je kunt het zien als mindfulness of meditatie. Je brein richt zich op het lopen, de stappen die je zet.

Probeer maar eens te wandelen als je heel boos bent, heel chagrijnig of prikkelbaar omdat je je verveelt. Je zult merken dat het na een tijdje afzakt. Alsof er ineens meer ruimte voor is om weg te ebben. Wandelen is iets heel goeds wat je kunt doen als je je verveelt.

Ook maak je dopamine aan als je wandelt. Dat is het stofje waar je blij van wordt. Misschien verklaart dat waarom kinderen de avondvierdaagse lopen en luidkeels allerlei (naar mijn mening hele toffe) liedjes zingen met zijn allen.

Of waarom mensen voor hun eigen plezier de Nijmeegse Vierdaagse gaan lopen, de blaren voor lief nemend.

Ook met dansen maak je dopamine aan. Ik schreef er een artikel over.

Wandelen uit plichtsbesef

Toen ik net uitgevallen was, kreeg ik tijdelijk een psycholoog toegewezen via mijn werk. Dit was om in ieder geval gesprekken te hebben met iemand terwijl ik wachtte op mijn daadwerkelijke behandeling.

Toch hadden we een ontzettend goede klik en heb ik in de paar sessies die we gehad hebben een paar hele essentiële dingen van hem geleerd.

Zo was hij het die me leerde over het innerlijke kind meditatie en heeft hij me aan het wandelen gekregen.

Mijn psycholoog benadrukte de kracht van wandelen. Hij gaf aan dat het goed was om elke dag een half uur te wandelen. Dat nam ik uiterst serieus.

Zoals ik nu weet deed ik dat met heel veel dingen die andere mensen tegen me zeiden. In dit geval is het een voordeel geweest dat ik de belemmerende overtuiging had dat ik niemand mocht teleurstellen.

Als ik weinig tot niet gewandeld had en ik had een afspraak bij de psycholoog, dan voelde ik me schuldig. Het schuldgevoel hielp mij om toch elke dag even te gaan wandelen.

Dat schuldgevoel is gelukkig niet gebleven, maar het wandelen wel. Hoe meer ik wandelde, hoe meer ik ontdekte hoe goed dit me deed. Maar voor die eerste weken was het een goede stok achter de deur.

Hoe begin je met wandelen?

Wandelen is een van de meest eenvoudige dingen die je kunt doen. Er kan niet zo heel veel verkeerd aan gaan en een enorme blessure loop je ook niet zo snel op. Het is alleen wel lastig om daadwerkelijk de deur uit te gaan en te gaan wandelen. Helemaal als je last hebt van sociale angst en je aan dat wandelen allemaal regels en afspraken gaat hangen waar je je aan moet houden.

Mijn psycholoog gaf aan dat een half uur per dag wandelen goed voor me was. Dat half uur voelde voor mij echt als een eeuwigheid. Het zorgde ervoor dat ik blokkeerde en helemaal niet meer ging, omdat ik het niet overzag.

Wees daarom niet te streng voor jezelf als het gaat om wandelen. Je hoeft het niet gelijk goed te doen. Elke stap die je zet is er eentje. Je kunt bergen artikelen lezen over wandelen, hoe lang je het beste kunt lopen, waar je het beste kunt lopen. Als je daar allemaal rekening mee wil houden, is de kans groter dat je blokkeert en op de bank blijft zitten.

Elke minuut wandelen is mooi meegenomen. Lukt het je vandaag alleen om een klein blokje om te gaan? Beloon jezelf dan dat je wel geweest bent, in plaats van streng voor jezelf te zijn dat je maar zo kort bent geweest.

Maak het wandelen eenvoudig. Je hoeft je echt niet helemaal aan te kleden voordat je gaat wandelen. Trek een joggingbroek en trui aan en je bent klaar om te gaan. Douchen kun je daarna wel doen, want na die wandeling heb je daar waarschijnlijk meer energie voor.

Bewegen in de ziektewet is heel erg goed voor je. Je leest hier hoe je bewegen meer in je leven kan integreren.

Samen of alleen wandelen?

Wandelen is wandelen. Of je dat met iemand naast je doet of niet, maakt voor het wandelen niet uit. Voor jezelf kan het echter wel veel verschil maken. Misschien voel je wel zoveel weerstand voor wandelen, dat het beter is om wat hulp te vragen.

Vraag iemand in je netwerk of die met jou wil wandelen. Zo heb je naast je wandeling gelijk een sociale activiteit! En het geeft je de gelegenheid om te praten over je sociale angst.

Wandelen met koptelefoon op

Als je me volgt op Instagram weet je vast wel dat ik zweer bij mijn koptelefoon. Ik draag hem nu zelfs terwijl ik dit typ.

Zelf wandel ik altijd met mijn koptelefoon op. Ik kan me afsluiten van de buitenwereld en mijn eigen sfeer bepalen.

Soms vind ik het fijn om rustige muziek te luisteren, maar veel vaker luister ik een lekker up-tempo muziekje waar ik vrolijk van wordt. De RAARsociaal playlist staat geregeld aan!

Ook luister ik graag naar een podcast. Ik vind het fijn om iets te doen terwijl ik naar een podcast luisteren en wandelen is dan vaak de beste optie.

De koptelefoon heeft mij geholpen om met mijn verhoogde zelfbewustzijn om te gaan. Doordat ik me meer focuste op de muziek, lette ik minder op de mensen om me heen. Nu ik minder last heb van mijn verhoogd zelfbewustzijn wandel ik vaker zonder muziek op. Het ligt er maar net aan waar ik wandel en hoeveel lawaai er om me heen is.

Wandelen in de natuur of niet

Ik woon midden in de binnenstad. Dat betekent dat als ik de deur uit stap het meestal drukte om me heen is. Toen ik net in de ziektewet zat werd er een huis gebouwd tegenover mij. Elke ochtend stond ik oog in oog met een groep bouwvakkers, met mijn onopgemaakte gezicht en rommelige haar. Ik kan je zeggen dat het went.

Waar ik in het begin zo snel mogelijk de hoek om dook, om maar niet gezien te worden, liet ik dat steeds meer los. Door de koptelefoon die ik op had hoefde ik ook geen contact te maken.

Voordat ik in de natuur ben, moet ik toch echt wel een minuut of tien lopen. De ene keer had ik de puf om helemaal naar het bos te lopen, maar op andere momenten vond ik dat te veel. Het was voor mij ook echt afhankelijk van het tijdstip dat ik ging wandelen.

Hoe later in de ochtend ik ging wandelen, hoe drukker het vaak was in de stad. Dan liep ik liever richting de natuur, omdat het daar rustiger was. Wandelen helpt om je hoofd leeg te maken, maar als de hele straat vol mensen, auto’s en andere afleiding staat, dan wordt dat een stuk lastiger. Ik denk zelf dat het niet uitmaakt of je in de natuur of in de stad loopt, als je maar lekker de ruimte hebt en niet te veel afgeleid wordt door allerlei mensen.

Elke stap is er een

Elke stap die je zet is er een richting je herstel en richting een gezondere leefstijl. Wandelen voelt een beetje als hetzelfde trucje als EMDR. Als je je niet lekker in je vel voelt, is het fijn om te gaan wandelen. Met elke stap die je zet voel je de spanning in je lijf wat meer zakken. Het is alsof dat links, rechts, links effect heeft op je brein. De wolken verdwijnen steeds meer en maken ruimte om weer helder te denken.

Door dit te gaan ervaren ga je steeds meer verlangen naar wandelen. Als alles grijs en donker in je hoofd is en je weet niet meer wat je moet doen, heb je gauw de neiging om lekker op de bank te blijven hangen, of zelfs in bed. De gordijnen dicht, zodat je niks meekrijgt van buiten. Op de korte termijn helpt dat, maar op de lange termijn is het alleen maar destructief.

We hebben de buitenlucht en zonlicht nodig. Vitamine D doet je goed, helemaal als je je depressief voelt. Alle kleine beetjes helpen!

Wandel jij ook?

Liefs,

Linda

Laatst bijgewerkt op 13-03-2024