Van sociale angst naar sociale confidence: Deze 5 Mindset Shifts veranderden mijn leven compleet!

Als er iets is wat mijn sociale angst de kop in heeft gedrukt, dan zijn het wel de mindset shifts die ik heb ervaren. Het duurde een tijdje voor ik pas echt begreep dat sociale angst volledig mindset is. En als je sociale angst hebt dan is jouw mindset alles behalve positief. Jouw mindset is wat jouw persoonlijke groei tegenhoudt. 

Al vrij in het begin van mijn herstelproces ontdekte ik het sterke verband tussen positieve zelfpraat en groei. En ik begon te begrijpen hoe negatieve zelfpraat me volledig verlamde en er voor zorgde dat ik helemaal niet groeide. 

Er was een heleboel wat moest gebeuren voordat mijn mindset weer wat beter was. Er waren jaren voorbij gegaan waarin ik veel te streng voor mezelf geweest was en zowat chronisch teleurgesteld in mezelf. Ik had helemaal niet geleerd om een positieve mindset te ontwikkelen. En dat was precies wat ik aan moest gaan pakken. 

En stap voor stap begon ik mezelf te accepteren en weer van mezelf te houden. En toen mijn mindset eenmaal veranderd was, kon ik me haast niet meer voorstellen hoe het voelde toen ik nog die negatieve mindset had.

Dit zijn de mindset shifts die mijn leven compleet veranderden:

1. Mindset shift 1: streng voor mezelf zijn stagneert mijn groei
2. Mindset shift 2: Positief tegen mezelf praten is niet arrogant
3. Mindset shift 3: Mensen kijken helemaal niet zoveel naar mij
4. Mindset shift 4: Je kunt je imperfectie leren accepteren
5. Mindset shift 5: Nee zeggen is juist heel liefdevol

Mindset shift 1: streng voor mezelf zijn stagneert mijn groei

Streng voor mezelf zijn… Ik heb jarenlang gedacht dat het heel normaal was. Ik ben opgegroeid in een streng christelijk gezin. De kerk was streng en er hing veel spanning. Er was veel nadruk op wat we allemaal verkeerd deden en er was weinig ruimte om echt te praten of je kwetsbaarheid te delen.

Ik voelde me op die plek eigenlijk altijd gefaald. En dat kroop langzamerhand overal naar uit. Ik zakte voor de HAVO en na twee jaar studie moest ik stoppen, omdat ik niet genoeg punten had gehaald. Daarna heb ik wel in vier jaar een HBO diploma gehaald, maar het kwaad was al geschiedt.

Toen ik van mijn eerste psycholoog leerde over het innerlijke kind begon ik een beetje te begrijpen wat er bij mij aan de hand was. Als kind was er niet altijd de ruimte voor mij. Tenminste, die ruimte voelde ik niet. Ik voelde me vaak een slecht kind, omdat ik me zo anders voelde dan de mensen om me heen.

Maar toen ik in contact kwam met mijn innerlijke kind begon die hele strengheid beetje bij beetje af te nemen. Als een volwassen dertiger keek ik naar dat meisje van 7 jaar oud. Gepest op school, een blindedarmontsteking waar ik me heel erg bezwaard over voelde en ik was ook nog niet eens altijd zindelijk in bed. Er was een heleboel om me voor te schamen. En dat schamen heeft me streng gemaakt. Het sloop er vanaf hele jonge leeftijd al in.

Ik werd liever voor mezelf

Er is maar een oplossing tegen streng zijn voor jezelf en dat is lief voor jezelf zijn. En dat klinkt misschien heel eenvoudig, maar dat valt nogal tegen als je eigenlijk niet weet wat echt lief voor jezelf zijn is.

Ik was er niet aan gewend om mezelf te belonen of mijn successen te vieren. In mijn omgeving stond men stil bij wat er mis ging en wat er beter kon.

Die vicieuze cirkel ben ik gaan doorbreken. En dat begon met het troosten van mezelf, of eigenlijk van mijn innerlijke kind. Dat begon met een troostbrief, maar uiteindelijk heb ik in therapie ook nog een heel deel van mijn innerlijke kind getroost en pijn uit het verleden een plek te geven.

Daarnaast begon ik bewust aardiger tegen mezelf te doen. Ik gaf mezelf complimentjes in de spiegel. Ik benadrukte meer wat ik goed gedaan had.

Dat ging in het begin van de ziektewet zelfs best goed, want ik heb toen veel in huis geklust. En dat ging me aardig goed af, dus mijn huis werd mooier en mooier en ik deed het helemaal zelf.

Ik begon in te zien dat ik geen reuzestappen hoefde te zetten, maar juist hele kleine mini stapjes. Want hoe meer ik slaagde, hoe meer mijn zelfbeeld groeide. Vroeger legde ik de lat zo hoog dat ik het nooit haalde. Nu legde ik de lat zo verschrikkelijk laag dat het haast eenvoudig werd. Maar ik vond dat ik dat wel verdiend had na al die jaren.

Hoe word je minder streng voor jezelf?

Minder streng voor jezelf worden lukt het beste als je jouw brein vult met positieve, compassievolle en troostende woorden. Je brein is namelijk heel zwart-wit. Als jij negatieve dingen denkt of zegt, dan gaat je brein op zoek naar bewijs voor die gedachtes. Dat noemen we ook wel de self-fullfilling prophecy.

Om die negatieve zelfpraat tegen te gaan kun je een aantal hele eenvoudige dingen doen:

1. Je negatieve gedachtes bijhouden door te journalen, zodat je jouw gedachtes duidelijk in beeld krijgt en er positieve gedachtes tegenover kan zetten.
2. Dagelijks dankbaarheid benoemen, die dingen waar je een glimlach van op je gezicht krijgt terwijl je er verder geen invloed op hebt
3. Positieve affirmaties, positieve zinnetjes die jouw brein laten geloven dat het al zo is
4. Het G-schema, als je het moeilijk vindt om uit die negatieve gevoelens en gedachtes te komen
5. Jezelf troosten en vergeven voor wat er in je jeugd gebeurt is. Vaak zit er nog veel schaamte, schuld of woede waar je je helemaal niet zo bewust van bent

Denk jij dat je te streng voor jezelf bent? Toets het aan de hand van deze 5 signalen dat je te streng bent voor jezelf

Mindset shift 2: positief tegen mezelf praten is niet arrogant

Dat negatieve zelfpraat mij in het verleden ontzettend belemmerde kreeg ik pas in de gaten toen ik echt met mijn eigen zelfbeeld aan de slag ging. Er werd in mijn vriendengroep veel over elkaar gepraat achter elkaars rug om en ik deed daar zelf ook aan mee. Tot ik in de ziektewet terecht kwam en ik begon te veranderen.

Ik had altijd het idee gehad dat positief over jezelf praten heel arrogant overkomt. Bescheidenheid sierde veel meer. Nooit zei ik over mezelf dat ik iets heel goed kon. En dat is achteraf ook wel terug te zien. Ik had weinig geluk met baantjes en stage, omdat ik zelf ontzettend veel spanning en onzekerheid om me heen had. Alleen besefte ik me dat een hele lange tijd niet.

Het heeft nog jaren geduurd voor ik leerde over emotionele verwaarlozing, de kerkcultuur waarin ik opgegroeid ben en wat voor impact het op mij gehad heeft. Hoeveel trauma er nog generaties lang is doorgegeven.

Maar toen ik dat begon te begrijpen en me niet meer schuldig voelde als ik positief over mezelf sprak kwam er ruimte om echt positief tegen mezelf te praten.

Zo leerde ik positiever tegen mezelf praten

Positiever tegen mezelf praten ben ik echt op de meest eenvoudige manier gaan doen. Ik begon met dagboekschrijven in de ochtend. Dat deed ik door elke ochtend drie keer dankbaarheid op te schrijven in het 6 minutendagboek.

In het begin was dat nog best lastig, maar ik werd er steeds behendiger in. Mijn brein leerde stapje voor stapje om op zoek te gaan naar het positieve. Je kunt eenvoudig jouw sociale angst leren kennen door te journalen.

Ik voegde er complimenten aan mezelf in de spiegel aan toe en ik sprak wat vaker bewust uit dat ik ergens goed in was.

Het is echt een kwestie van herhalen, herhalen, herhalen. Zo kan je brein er steeds meer een gewoonte van maken en wennen aan het positieve. Dat heeft ook even tijd nodig.

Lees in dit artikel de verschillende manieren waarop jij negatief tegen jezelf praat

Mindset shift 3: mensen kijken helemaal niet zoveel naar mij

Altijd heb ik al het gevoel gehad dat mensen naar me keken. Maar toen ik in de ziektewet terecht kwam werd dat steeds heviger. Helemaal in die eerste weken, waar ik geen energie had om me aan te kleden of te douchen, maar wel probeerde om een wandeling te maken buiten, kreeg ik de gedachte haast niet uit mijn hoofd dat IEDEREEN aan mij kon zien dat ik in de ziektewet zat.

Ik voelde me zo vreselijk bekeken. Soms had ik mijn koptelefoon op en dan zette ik die af, omdat ik dacht dat er contact met me gemaakt werd. Of ik keek in het raam naar mijn gezicht of ik iets geks op mijn gezicht had. Het voelde alsof ik in de spotlights stond. Alsof mensen alles van me konden zien, ik geen geheim kon verbergen.

Daar ben ik ook echt mee gaan oefenen. Geheimen bewaren. Mijn Instagram account is de eerste weken geheim geweest. Het gaf me kracht om iets voor mezelf te doen waar niemand iets vanaf wist, zodat echt niemand zich er mee kon bemoeien. En het leerde me dat ik iets voor mezelf mocht houden, dat dat niet gelijk betekende dat ik dat moet vertellen.

De 80/20 regel

Toen ik leerde over de 80/20 regel vielen er puzzelstukjes op hun plek. Mijn gevoel was dat iedereen ontzettend met mij bezig was, omdat ik zelf heel erg van buiten naar binnen leefde. Ik was bezig met het analyseren van andere mensen, zodat ik me er op aan kon passen. Maar dat betekende niet dat andere mensen ook zo naar mij keken. Integendeel zelfs..

Mensen zijn maar voor 20% met hun omgeving bezig, de andere 80% zijn ze met zichzelf bezig. Als je dus een volgende keer weer een knalrode kop krijgt, omdat je er achter komt dat je gulp los is, terwijl je in de supermarkt loopt, dat bijna niemand het heeft gezien en als iemand het heeft gezien is het nog maar de vraag of diegene daadwerkelijk geregistreerd en onthouden heeft wat er gebeurde.

Dat gevoel dat iedereen naar je kijkt, is een duidelijk sociale angst symptoom: verhoogd zelfbewustzijn. Lees er alles over in het artikel!

Mindset shift 4: je kunt je imperfectie leren accepteren

Ik had helemaal niet echt het idee dat ik perfectionistisch was. En dat kwam vooral omdat ik juist niet zoveel deed. Ik spijbelde veel van school en ik maakte geen dingen af. Daarom voelde ik me weer falen, maar eigenlijk was het de angst om fouten te maken en niet perfect te zijn.

Er werd altijd wel gezegd dat niemand perfect is, maar voor mij voelde dat nooit echt zo. Ik had toch het gevoel dat er wel een bepaald level van perfectionisme werd verwacht. Of ik dat zelf gecreëerd heb of dat dit door mijn omgeving gebeurt is, vind ik lastig te zeggen.

Wat ik wel weet is dat mijn perfectionisme mij enorm in de weg zat om te groeien. Ik vermeed de belangrijke dingen, omdat ik ze niet durfde. Maar daardoor zagen andere mensen alleen maar iemand die er met de pet naar leek te gooien. De angst die ik had kwam eerder over als nonchalant en dat was best ingewikkeld. Ik had dat mezelf zo aangeleerd dat het aardig ingesleten was.

Imperfectie accepteren door werk

Een specifieke situatie heeft mij heel erg geholpen bij deze mindset shift. Ik bouwde een blog op Wordpress. Dat heb ik in de afgelopen jaren wel vaker gedaan, maar het is me eigenlijk nooit gelukt om het mooi te maken. Ik ben niet goed in Wordpress.

Na vier keer proberen ging er een knop om. Ik wilde mezelf niet meer zo straffen dat ik het niet kon. Blijkbaar was dit gewoon iets wat ik echt niet kon. Omdat ik mezelf steeds vaker troostte en ik veel met therapie bezig was, was ik aardig kwetsbaar geworden, dus mijn eigen strengheid begon me echt dwars te zitten.

Ik heb toen mijn eerste investering gedaan en iemand mijn website laten bouwen. Daarna was het zo’n prachtige website en ik kon de rest verder gewoon zelf. Wat een verademing was het! En ik voelde me niet eens slecht dat ik dit niet kon en het uit handen had gegeven. Ik was juist trots op mezelf en vond het heel slim.

Mindset shift 5: nee zeggen is juist heel liefdevol

Nee zeggen vind ik al moeilijk sinds ik het me kan herinneren. Nog steeds vind ik het niet heel eenvoudig om nee te zeggen. Als iemand blijft pushen heb ik daar best wel last van. Ik weet dat ik dan boos mag worden, maar daar blokkeer ik nog wel eens in. Mijn beeld bij nee zeggen was altijd dat je de ander zou kwetsen. En ik wilde zelf niet gekwetst worden, dus ook anderen niet kwetsen.

Lang dacht ik dat je niet zomaar nee kon zeggen als je op zich wel gewoon kon. Dat je ook nee kon zeggen om niks te doen in je eentje kwam niet in me op. Ik wilde dat mensen me aardig vonden, dus ik zei eigenlijk altijd wel ja. En dat werkte voor me. Ik voelde me geliefd. Maar ik had niet in de gaten dat ik daar zelf echt knetterhard voor werkte. En het putte me beetje bij beetje uit.

Van 0% nee naar 100% nee

Ik dacht dat ja zeggen heel aardig was, maar dat blijkt dus helemaal niet zo te zijn. Als je altijd ja zegt tegen iedereen gaan ze dit van je verwachten. Mensen zullen met je omgaan, omdat ze het handig vinden dat jij altijd ja zegt. Dat valt niet op zolang je ja blijft zeggen, maar als je mindset gaat veranderen en je gaat leren nee zeggen zal het met deze mensen gaan wrijven.

Het probleem bij mij was alleen dat ik niet meer kon toen ik in de ziektewet terecht kwam. Ik had geen puf meer om me te douchen en aan te kleden. Ik was dagenlang in mijn eentje binnen, aan het niks doen. Een beetje tv kijken, slapen, rommelen in huis. Ik had echt wel een tijdje nodig om te ontprikkelen van de laatste periode op mijn werk.

De lettertjes dansten op mijn telefoon als ik ze probeerde te lezen. Ik was echt kapot en moest een hele tijd rusten. In die periode heb ik tegen heel veel mensen nee moeten zeggen. Keer op keer op keer. Maar ik was zo moe dat het me bijna niet meer interesseerde. En ondertussen kwam er steeds meer afstand tussen mij en mijn vrienden.

Toen ik daarna leerde om soms nee te zeggen, maar ook wel weer eens ja te zeggen en te proberen om de deur uit te gaan merkte ik dat ik andere mensen aan begon te trekken. Ik was duidelijker naar mijn omgeving en mensen konden dat waarderen. Natuurlijk kan het jammer zijn als ik nee zeg, maar die kans zit er altijd in. Als iemand je daarom niet meer mag, dan gaat diegene met je om de verkeerde redenen.

Nee zeggen is een kwestie van oefenen. Ik geef jou in dit artikel voorbeelden hoe jij nee kunt zeggen zonder lullig te klinken

Mindshift shifts - conclusie

Mindset shifts gaan niet in een keer, maar in kleine stapjes. Terwijl je aan het oefenen bent met bijvoorbeeld dankbaarheid of affirmaties, zul je de eerste weken misschien het idee hebben dat er niks gebeurt, maar de aanhouder wint. Je brein heeft de tijd nodig om te wennen aan deze nieuwe goede gewoontes.

Mijn mindset shifts hebben me geholpen om rustiger te worden en liefdevoller. Liever voor jezelf zijn maakt je ook liever voor je omgeving. Hoe bozer mensen zijn, hoe lager hun zelfbeeld vaak is. Het is het 100% waard om aan de slag te gaan met positieve zelfpraat. Dat hoeft echt maar een paar minuutjes per dag. Als je er maar consistentie in houdt.

Heb geduld, keep going en ik beloof je: je brein gaat vanzelf met je mee om positief tegen jezelf te praten, van jezelf te houden en trots op jezelf te zijn.

Welke mindset shift zou jij graag willen hebben?

Liefs,

Linda